روان کننده بتن که با شهرت کاهنده آب بتن در امر افزودنی های بتن شناخته می شود ، میزان آب مورد نیاز برای اختلاط بتن را تا حد قابل توجهی کاهش می دهد. نحوه عملکرد روان کننده بتن به این صورت است که با نشتن برذره های سیمان و بوجود آوردن نیروی دافعه میان این ذره ها باعث روانی بتن میشود.
امتیازهای مصرف روان کننده بتن
با استفاده روان کننده بتن ، این مواد آلی یا ترکیبات آلی معدنی ، از امتیاز های ویژه ای برخوردار می شویم که از آن میان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش عملکرد بتن بدون تغییر در نسبت آب به سیمان و در نتیجه بهبود کیفیت مقاومت بتن
- سهولت در عملیات تراکم بتن و عدم آب انداختن بتن
- میزان مورد توجهی صرفه جویی در مقدار مصرف سیمان بتن
- افزایش اثر مقاومت الکتریکی در بتن سخت شده
- قابلیت سازگاری با اکثرسیمان ها و مواد جانشین آن
- بهبود پیدا کردن توانایی پمپاژ شدن و کم کردن استهلاک تجهیزات
- کاهش نفوذ پذیری بتن و افزایش مقاومت
- کاهش تمایل جداشدن ذرات بتن از همدیگر
روان کننده بتن وانواع آن
عموما روان‌کننده ها به سه گروه روان کننده بتن و فوق روان کننده بتن و ابر روان کننده بتن تقسیم می‌شوند.
این گروه از روان کننده بتن دارای قدرت کاهش آب حداکثر ۱۵٪ برای بتن روان و ۱۲٪ جهت بتن های نیمه شل می باشد. از آنجاییکه این مواد روان کننده بتن در آغاز و در دهه ۵۰ میلادی ساخته شدند به عنوان نسل اول روان کننده ها شهرت دارند. این روان کننده ها دارای میزان مصرف مختلفی هستند رایج ترین آنها لیگنو سولفونات ها هستند.
فوق روان کننده ها دارای اثری بسیاری قدرتمندتر از روان کننده بتن هستند. این نوع از روان کننده بتن این قابلیت را دارند که باعث کاهش آب زیاد بتن یا افزایش زیاد روانی بتن یا حتی هر دوی این موارد به طور توام گردند. قدرت کاهندگی این مواد در شرایط ایده آل تقریبا ۲۵٪ و در شرایط معمولی ٪ ۱۸ تا ۱۲٪ است. قدرت کاهش آب در این فوق روان کننده ها نباید کمتر از میزان ۱۲٪ باشد. ملامین فرمالدئید با غلظت بالا و یا نفتالین فرمالدئید سولفات شده باغلظت بالا از جمله رایج ترین و پر مصرف ترین نوع این فوق روان کننده ها هستند. این دسته نسل دوم روان کننده بتن محسوب می شوند.
ابر روان کننده ها در ایده آل ترین شرایط قدرت کاهش آبی حداکثر۳۵% تا ۴۵٪ دارند . قدرت این ابر روان کننده ها در بتن های نیمه شل تا ۳۰% محدود می شود. عموما این مواد به شکل مایع هستند. اسیدهای پلی کربوکسیلیک هیدروکسیلاتی و مواد اتری ، همینطور آکریلات ها از انواع این گروه هستند. مصرف این ابر روان کننده ها در دهه ۹۰ میلادی رایج گردید و دلیل این جذابیت زیاد آنها این است که سعی می کنند میزان بیشتری کاهش آب داشته باشند.
براساس کاربرد هم میتوان گروه های متفاوت روان کننده بتن را به صورت زیر دسته بندی کرد:
نوع ۱-کاربردکاهش دهنده آب در بتن با روان کننده بتن
نوع۲-کاهنده آب با ویژگی تاخیر درگیرش بتن بوسیله روان کننده بتن
نوع۳-کاهنده آب با خاصیت زودگیرش بتن توسط روان کننده بتن
در حفظ روانی توسط روان کننده بتن هم باید گفت این مواد با هم متفاوت اند. برخی حفظ روانی را به مدت کم تر و برخی دیگر به مدت بیشتری دارا هستند. به طور کلی روان کننده های بتن نمی توانند این خاصیت را برای زمان طولانی حفظ کنند. با بوجود آوردن تغییراتی یا افزودن موادی میتوان این خاصیت را درآنها بهبود داد.
تایخچه روان کننده بتن
روان کننده بتن در دهه ۵۰ میلادی مواد و ویژگی های کاربرد آن در بتن شناخته و رایج شدند ، البته پیش از آن بعضی از افزودنی های دیگر مانند آب بند کننده ها کاربرد جدی داشتند. در اواخر دهه ۶۰ میلادی استفاده از افزودنی های روان کننده تحولی بسیار بزرگ در صنایع بتنی بوجود آورد و در نتیجه با مصرف فوق روان کننده ها در دهه ۷۰ میلادی به اوج رسید. در دهه ۸۰ میلادی ابر روان کننده ها اختراع شدند و در دهه ۹۰ مصرف آن ها ترویج یافت و اساسا انقلابی در تکنولوژی بتن و عملکرد آن بدست آمد.
امتیاز بدهید :
موضوع : | بازدید : 200
برچسب ها : روان کننده بتن, افزودنی های بتن,بتن شیمی خاتم, فوق روان کننده بتن,